هـمـیـشـه تـو زنـدگـیـت یـه نـفـر هـسـت کـه ؛
درد دلـاتـو بـهـش بـگـی .
ولـی از اون روز بـتـرس کـه ...
هـمـون یـه نـفـر بـشـه درد دلـت !
دل هـای پـاک خـطـا نـمـی کـنـنـد ؛
فـقـط سـادگـی مـی کـنـنـد .
و امـروز سـادگـی ...
بـزرگ تـریـن خـطـای دنـیـاسـت !
در بـدتـریـن روزهـا امـیـدوار بـاش ...
چـرا کـه زیـبـاتـریـن بـاران هـا ؛
از سـیـاه تـریـن ابـرهـا مـی بـارنـد !
تـقـصـیـر تـو نـیـسـت !
مـقـصـر مـعـلـم دسـتـور زبـان فـارسـی بـود ...
کـه بـه مـن نـگـفـت ؛
"مـن" بـا هـر "تـو" ای "مـا" نـمـی شـود !
نـگـران نـبـاش !
حـالِ مـن خـوب اسـت !
بـزرگ شـده ام ...
دیـگـر آنـقـدر کـوچـک نـیـسـتـم کـه در دلـتـنـگـی هـایـم گـم شـوم .
آمـوخـتـه ام ؛
کـه ایـن فـاصـلـه ی کـوتـاه بـیـن لـبـخـنـد و اشـک ؛
نـامـش "زنـدگـی"سـت .
آمـوخـتـه ام ؛
کـه دیـگر دلـم بـرای نـبـودنـت تـنـگ نـشـود .
راسـتـی دروغ گـفـتـن را هـم خـوب یـادگـرفـتـه ام !
حـالِ مـن خـوب اسـت ... خـوبِ خـوب !